Wat is er aan de hand als je vrouw vanuit de keuken de kamer binnen kan lopen? Dan is de ketting wat te lang. Zulke ontzettend leuke grapjes doen besmuikt de ronde op nogal wat feestjes. En dan in de hoek waar het bier staat en de worst hangt.
Ondertussen hebben we toch weer een mannelijke premier. Hoe zit dat eigenlijk met mannen en vrouwen? En waarom bepalen uiteindelijk toch altijd weer de mannen hoe de zaken geregeld moeten worden?
Dat staat in de bijbel, zeggen sommigen. Daar staat dat… ja, wat staat daar eigenlijk? Velen van u zullen denken dat daar geregeld is dat de vrouw de hulp is van de man.
God schiep allereerst de man en vervolgens de vrouw als een hulp die bij hem past. Een passende hulp dus. In de huishouding.
Ja, zo staat het in sommige Nederlandse vertalingen, maar u moet niet vergeten dat die vertalingen door mannen zijn gemaakt. Met alle aankleve van dien, als ik het even zo mag uitdrukken.
Wie Hebreeuws kent die weet -en wie het Hebreeuws niet beheerst moet mij maar even geloven- dat de bijbelse tekst het toch wat anders trakteert. En voor veel mannen een heel stuk minder aantrekkelijk dan hen wellicht lief is.
Ten eerste staat er niet dat de vrouw een passende hulp is bij de man. Er staat namelijk niet: “passend”. Het woord dat er in het Hebreeuws staat betekent: “tegenover”. En dat is toch wat anders.
De man had bij de schepper zijn beklag gedaan vanuit zijn bittere eenzaamheid, dat hij niemand had die hem een naam gaf. De man wordt getekend als tamelijk hulpeloos zolang er niet een “tegenover” is die hem uit zijn wanhoop helpt. En zo wordt de vrouw beschreven, letterlijk, als: een hulp hem tegenover. Ze staan dus oog in oog tegenover elkaar en zo raakt de man uit zijn hulpeloosheid bevrijd. In de bijbelse tekst althans.
Komt het verderop in de tekst dan niet toch nog ‘goed’? Nee. Want u moet maar even verder kijken en daarbij bedenken dat deze oude Genesis-tekst is ontstaan in de Babylonische Ballingschap -dat is het huidige Irak- zo’n 700 jaar voor Christus; dus niet eens zo heel oud, zeg maar. En u mag gerust aannemen dat dat een zogenaamde patriarchale samenleving was. Mannen speelden de hoofdrol. Heersten, zeg dat maar gerust. Ook en vooral over vrouwen.
En in zo’n samenleving is Genesis niet minder dan verzetsliteratuur. Want even verder lezen we: “zo zal de man zijn vader en moeder verlaten en zijn vrouw aanhangen” (Genesis 2: 24). Laat dit nu eens even tot u doordringen, heren! En dames ook!
Dat is namelijk precies andersom dan mensen gewend zijn en mannen gewenst achten. Tot voor kort stond zelfs in onze wetgeving dat de man in het huwelijk het domicilie bepaalde en dat de de vrouw de man daarin diende te volgen. In de bijbel is het dus precies andersom! Daar zal de man zijn vader en moeder, zijn ouderlijk huis, zijn familie -en het bezit van die familie- loslaten en achter zich laten en zijn vrouw aanhangen. Maar ja.
Dat is nog “paradijs”. Inderdaad. Dat gedoe met die appel waardoor wij met de gebakken peren zijn komen te zitten, dat moet nog komen. En ja, dát is toch de schuld van de vrouw, die heeft alles verziekt. Dat had ze nooit moeten doen, dan was alles nog in orde geweest! In orde geweest? Wélke orde dan?
Toch geen andere orde dan een feminien paradijs waar mannen zonder morren, en zelfs zo blij als blik, volgzaam zijn aan vrouwen?
Zo bezien is het voor de heren toch juist een zegen dat de vrouw met die appel deze orde heeft verstoord? Dan zijn zij dus de laatsten om haar te vervolgen om de appel, maar zouden ze haar tot heilige moeten verklaren.
Mooi, Jurgen. Echter vrouwen tot heiligen verklaren ! lijkt me niet waar ik in ieder geval als vrouw echt op zit te wachten. Heiligverklaring volgt na je dood. Voor mijn leven nu is deze uitleg natuurlijk prima, heb er zelf ook nooit aan getwijfeld.
Het is natuurlijk wel van de gekke dat er in bepaalde kringen zo wordt omgegaan met de teksten in de bijbel.