Weet u wat een frame is?
U denkt nu onmiddellijk aan uw fiets, maar dat frame bedoel ik niet.
In de politieke communicatie, en vandaag gaat het over de politiek, wordt steeds meer gewerkt met frames. Een frame is een samenspel van omgevingsfactoren, in beeld gebracht rondom een politicus met zijn boodschap, -factoren die op zich en in samenhang nog veel meer boodschap in zich bergen dan de politicus binnen zo’n frame zelf te berde weet te brengen.
Zo maakt Ger Driessen, CDA-kandidaat in Limburg, nadrukkelijk gebruik van frames. In zijn laatste verkiezingsspot is Driessen te zien waarbij hij op een stoel zit. Voor een paal. En in die paal hangt een heet bezwete paaldanseres. Driessen zal zelf het frame van het voor paal zitten niet onmiddellijk door hebben, vrees ik. Maar frames wérken, ook als je ze niet weet te beheersen.
Het CDA-promotie-filmpje daaraan voorafgaand bevatte ook een aardig frame. Een billboard is het. Een zwaar getatoeëerd type wil daarin wel graag van bil met een bevallige dame. Zij vraagt hem echter eerst wat dat allemaal te betekenen heeft wat er op zijn huid staat afgebeeld. Hij heeft geen idee. Net Geert Wilders dus. Opvallende obligate boodschappen uitzenden, zonder veel diepgang; slechts de opperlaag van de huid betreffend, want veel dieper dan dat gaat het allemaal niet. Geen idee van wat hij werkelijk uitkraamt.
Maar voordat het tot een hartverwarmende omstrengeling tussen die twee komt tilt het meisje haar jurkje op, haar “kontvod”, zeg maar, en toont de man haar ranke blanke blote rechterbil, met daarop een tattoo van het CDA.
En hoezeer Elco Brinkman ook bij Pauw en Witteman bleef volhouden dat het CDA-logo op haar broekje zat, het was haar naakte krent. “Op haar broekje, haar bróekje!”, bezwoer CDA-leider Brinkman ons als kijker, maar te wanhopig en tevergeefs. Ik heb geen verstand van directoirtjes, slips en strings, dat kun je met goed fatsoen niet van een dominee verwachten, ik weet echter zeker dat het niet haar directoirtje, maar haar derrière betrof.
Knap frame overigens. Het CDA als een niet al te welwillende, maar wel aantrekkelijke, jongedame die tegen een schreeuw-lelijkerig heerschap dat met haar aan wil pappen prompt haar pronte kont laat zien. Prominent “CDA” erop.
Nu had ik wel gewild dat het CDA tijdens het afgelopen najaarscongres, het “feest van de democratie”, naar mensen als Ab Klink had geluisterd en niet in zee was gegaan met de PVV. Geen liaison met Geert Wilders, die nu, zo zal vanavond blijken, het CDA inmiddels volledig uiteen heeft gespeeld, en al lang frank en vrij bezig is de PvdA zodanig te bashen, dat die ook flinke schade zal oplopen.
Het frame komt mij dus ruimschoots te laat. Had het CDA inderdaad maar zoiets tegen Wilders gezegd: “Lik m’n vesje.”
U zult denken: wat heeft dat er nou weer mee te maken? Wel, dat is naar mijn idee precies het frame. “Lik me vesje” komt namelijk eigenlijk uit het Frans. Dat “vesje” heeft net zo weinig met een kledingstuk te maken als die blote kont van het CDA-meisje met een onderbroek van doen heeft. Het franse woord “fesse”, betekent… bil. “Lik mijn fesse!” “Je kunt mijn achterste likken”. Laat ik het nu maar even parlementair zeggen.
Door dat echter níet te doen geeft het CDA aan Geert Wilders voortdurend de gelegenheid om zich ongegeneerd door hem “op het vestje te laten spugen”. Op het colbertje.
En dat niet alleen; door niet tegen Wilders te zeggen: “Je kunt mijn achterwerk likken”, worden in de Nederlandse samenleving ook diegenen opzij gezet die bescherming verdienen; en wordt op dit moment een politiek gevoerd van sterke well-to-do heren die de oren laten hangen naar die segmenten in de samenleving die van de twee-deling die inmiddels is ontstaan niet veel te vrezen denken te hebben.
Dénken. Want ik denk op mijn beurt daarbij dat dat een opvatting is van “lik m’n vesje”.
Die mijn steun niet verdient. En vandaag ook niet gekregen heeft.