column beluisteren? klik hier
Ik ben geen fervente fan van Oranje. Het koningshuis vind ik een te kostbare aangelegenheid voor wat je als volk ervoor krijgt, aan franje. Maar op sommige dagen smelt mijn republikeinse hart voor onze vorstin. Terwijl de koningin nog aan het consulteren was liet Geert Wilders weten dat de gemankeerde CDA fractie weer aan tafel kon verschijnen om verder uiteen te worden gereten. Ja, zo had hij dat natuurlijk niet genoemd. Je moet niet altíjd zeggen wat je denkt.
En zo likte Wilders maandagmorgen zijn vingers af bij de gedachte dat tijdens het kamerdebat vrijwel zeker door één afgevaardigde zijn bezoek aan New York ter sprake zou worden gebracht. Hij verkneukelde zich bij de gedachte dat hij dan hautain zou kunnen antwoorden: “Zaterdag, nee, dan ben ik niet beschikbaar voor de kabinetsformatie, want dan ben ik in Amerika om te speechen op Ground Zero. Niets kan mij stoppen. Je mag anders wel mee hoor, Job!”
Zeker, ze zouden op hun parlementaire neus kijken dat ik ze kan laten voelen dat ik mijn strijd tegen de Islam op het wereldpodium kan voeren en dat dat voor mij dus ver uitgaat boven het lullige landsbelang en een krankzinnige kabinetsformatie. Ik zal meteen de toon zetten, waarmee ik de volgende regering van Nederland ga lastig vallen. Ha, verlekkerde Geert zich, dat steekt die lui vast nóg meer dan het ongeïnteresseerde onderuithangen in de kamerbankjes waar ik met mijn fractie zo op geoefend heb en die meewarige glimlach om onze monden zodra iemand als Job Cohen het woord voert in de kamer. Bijna dacht Geert: zal ik Job anders even bellen voor de zekerheid, of hij die vraag wel gaat stellen vanmiddag: “Dus u vindt speechen op Ground Zero belangrijker dan de kabinetsformatie?” Maar Geert beheerste zich. Job zou dat zeker doen, Job kennende.
En Job stélde de vraag. En Geert schoot trefzeker in. Schot voor open doel.
Nee, Geert Wilders is wel blond maar niet dom. Zegt iedereen. En dan ga je dat geloven, als iedereen dat steeds maar zegt.
Ondertussen zie ik Geert voor me tijdens de vlucht naar Amerika, komend weekend. Waar hij businessclass zich zit af te vragen: Wat heeft dat Mokkel me geflikt? Heeft ze eigenhandig een informateur benoemd! Konden wij ineens niet meer verder, Maxime, Mark en ik… En uitgerekend die Tjeenk Willink, die had ik toch al weggezet als links eurofiel anti-pvv-mannetje? Dat doet Trix natuurlijk om mij te treiteren.
Nou ja, ik ben in elk geval op weg naar Ground Zero. Ik zal de wereld, en vooral de linkse kerk in Nederland, laten weten dat de Islam geen religie is maar een politiek systeem en dat dat uitgezwaveld moet worden uit de wereld van het westerse christendom. En zeker hier op deze plek. Dat ga ik zeggen. En niemand die me tegenhoudt. Kabinetsformatie? Poeh, ik heb immers wel wat beters te doen!
En net voordat hij zijn stoelriemen vastbindt vanwege de landing maakt hij zich nog weer even kwaad. Wat heeft Trix gedaan? Ze heeft ervoor gezorgd dat ik dit weekend niet kan méé formeren. Ze heeft Willink aan het werk gezet.
De piloot zet de kist aan Amerikaanse grond. Shit! Schiet het dan door Geerts blonde kop. Holy Shit! Trix heeft…
Inderdaad Geert! Hare Majesteit heeft eigenhandig koninklijke wraak genomen. Jij gaat nu namelijk, door haar toedoen, naar Ground Zero als de eerste beste nul. Je gaat daar staan te speechen terwijl je… precies! -terwijl je ineens niets beters meer te doen hebt!
Een koningin is haar gewicht soms in goud waard. Vooral als ze niet dom is.
Kost iets, maar dan heb je ook wat!